woensdag 12 oktober 2016

H u i d & h a a r
































































Het mag uiteraard niet: maar deze kunst in museum Voorlinden schreeuwt er om om aangeraakt te worden. Ze hebben allemaal iets met huid:  het echtpaar van Ron Mueck, dat zeker 1,5 x reĆ«le grootte is, je staat er ademloos bij te kijken en verwacht toch dat je ze zult zien ademen. Het beeld van Yves Klein, het met blauw pigment beschilderde afgietsel van een van zijn vrienden ziet er bijna als fluweel uit. De wand met krukken  is van Kaari Upson. Ze zijn gemaakt van siliconen in huidkleuren, met erin verwerkt haren en stof, wat het vleselijke gevoel sterk vergroot. Het schoentje van was is van Robert Gober. Het ziet er heel kwetsbaar uit door het materiaal, maar kom je dichterbij dan is de zool bedekt met mensenhaar, wat bij mij een heel sterk gevoel van afkeer opriep.  Tenslotte het kooitje met de gebroken eieren: ook al zo kwetsbaar en fragiel. Het is van de Belgische kunstenaar Marcel Broodthaers.

Geen opmerkingen: